صبح که از خواب پا میشم...

صبح در دفترچه ام نوشتم که دلم می خواهد روی این دنیا بالا بیاورم... ادامه جمله ام را رها کردم تا به خواندن دستور زبان خواندن و کاشتن کاکتوس ها در گلدان و مرتب کردن خانه و خوردن غذا و تمرین تندخوانی برسم.سختی کارم همین جاست که در این وضعیت نامناسب روحی هیج کسی نیست که غصه هایم را تسکین دهد...الان فکر می کنم خیلی دارم ادبی می نویسم ولی چه می شود کرد؟کسی که در سرم حرف می زند و در اصل چهره ی درونی من ا,شعرترانگیزد,خاطر,حزین,باشد؟ ...ادامه مطلب